زهره هنرور؛ محسن دوستکام؛ حسن توزنده جانی
چکیده
هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان فعالسازی رفتاری و درمان فراشناختی بر فرسودگی شغلی کارکنان پزشکی قانونی بود. طرح پژوهش نیمهآزمایشی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با مرحله پیگیری دو ماهه و گروه گواه بین کارکنان پزشکی قانونی مشهد در سال 1399 انجام شد که با روش نمونهگیری در دسترس پس از ارزیابی اولیه و احراز شرایط پژوهش، 45 نفر انتخاب ...
بیشتر
هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان فعالسازی رفتاری و درمان فراشناختی بر فرسودگی شغلی کارکنان پزشکی قانونی بود. طرح پژوهش نیمهآزمایشی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با مرحله پیگیری دو ماهه و گروه گواه بین کارکنان پزشکی قانونی مشهد در سال 1399 انجام شد که با روش نمونهگیری در دسترس پس از ارزیابی اولیه و احراز شرایط پژوهش، 45 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه (15نفر) جایگزین شدند. گروه اول درمان فعالسازی رفتاری و گروه دوم درمان فراشناختی را دریافت کردند؛ گروه سوم به عنوان گروه گواه در لیست انتظار قرار گرفتند. برای جمعآوری اطلاعات از پرسشنامه فرسودگی شغلی Maslach استفاده شد. جهت تحلیل دادهها از شاخصهای آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. در بُعد توصیفی، از شاخصهای میانگین و انحراف معیار و در بُعد استنباطی از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر در نرمافزار SPSS ویراست 22 استفاده شد. یافتههای پژوهش نشان داد که هر یک از رویکردهای درمانی فعالسازی رفتاری و فراشناختی میتوانند بر فرسودگی شغلی مؤثر باشند. در ابعاد فرسودگی هیجانی و فقدان تحقق شخصی، درمان فراشناختی نتایج مطلوبتری از درمان فعالسازی رفتاری داشته است و در بُعد شخصیتزدایی تأثیر دو روش درمان یکسان بود (05/0>p).
